کوله باری که پیش ما مانده است
یادگاری است کز تو جا مانده است
آن تن پاک تر ز عطر نسیم
کس چه داند که در کجا مانده است!؟
**********************
پس از عمری غریبی، بی نشانی
خدا می خواست در غربت نمانی
از آن جسم شریف و پاکت ای دوست
پلاکی بازگشت و استخوانی
**********************
نازم آن عاشقی که در ره عشق
از همه جز خدای، جدا مانده است
تا که باز آید آن عزیز، ز راه
مادرش دست بر دعا مانده است
**********************
آن چشم پر از ستاره بر می گردد
آن سینه پاره پاره بر می گردد
رفته است ولی به چشم خود می بینم
یک روز دلم دوباره بر می گردد
**********************
سایه آفتاب بر سر اوست
.
.
.
.
.
.
آن ذبیحی که در منا مانده است